Και σκάει η ιδέα σαν αστραπή, όπως κάθε τι άλλο στην ζωή εξ’ αλλού. Τι κάνουμε;…μα ανοίγουμε μαγαζί! Τι μαγαζί; Καφέ Μπαρ, είπε εκείνη, κι αυτός έγνεψε καταφατικά! Να έχει και φαγητό όμως, ναι! είπε εκείνος, επαληθεύοντας το κλισέ ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι!

Μάρτης του 2019, με διαδικασίες Μπαμ-μπουμ…πυρετός (προ κορωναϊού, όλα good) ετοιμασίες και τ’ όνομα αυτού Αρόδο ! Ώπα, ώπα, ώπα μα υπήρχε ήδη το μαγαζί! Ναι, η αλήθεια είναι πως το όνομα μας άρεσε, ταυτιζόμασταν σε πλήρη έκταση με την έννοια και γι’ αυτό δεν το αλλάξαμε!
Αρόδο ή Αρόδου, τροπικό επίρρημα και η ετυμολογία του χάνεται στην ιστορία της γηραιάς ηπείρου. Όχι δεν έχει σχέση με τα τριαντάφυλλα, αν και μας αρέσουν οι τριανταφυλλιές και φωτιά και τσεκούρι στην προφορά του σαν Άροδο(!)
Κοινός ναυτικός όρος που κρατά η σκούφια του λίγο από βενετικά (a roda), λίγο από ιταλικά (rada), λίγο από αγγλικά (road) λίγο από λατινικά (rota) λίγο από γαλλικά (rade) που θα πει αγκυροβολημένος έξω από το λιμάνι ή μακριά από το αγκυροβόλιο.
Π.χ. Πάνω από 300 πλοία, περιμένανε Αρόδο, να ξεφράξει ο πόρος στο Σουέζ (στα κρητικά «να ανοίξει η είσοδος») για να περάσουν από την Διώρυγα.
Καλώς να ορίσετε λοιπόν στο Αρόδο και καλή βραδιά να έχουμε. Τα υπόλοιπα θα τα γράφουμε κατά καιρούς και θα μαθαίνετε νέα μας και από εδώ! Ότι συμβαίνει, ανεβαίνει!
Αφήνω αυτό για το κλείσιμο κι εμείς τα λέμε ξανά, σύντομα!
«Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι. Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο. Ποιος σκύλας γιος μάς μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι, που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;»
Νικος Καββαδίας
από το ποιήμα «Γυναίκα»
από την συλλογή «Τραβέρσο»
Φιλικά,
Άλκης Βατέλλης
תגובות